dəva

1.

<ər.>

1. Bax dava. Bir əldə tutub tiğini, bir əldə tutub səng; Dəvaya gəlirsə, ona canım də süpərdir. S. Ə. Ş.. De görüm, küçədə nə var, a kişi? Bu nə dəvadır, anladınmı işi? M. Ə. S..

2. köhn. bax teorem.

◊ Dəva vəkili köhn. – bax advokat.

2.

<fars.> klas. bax dava. Hər dərdin bir dəvası var. (Ata. sözü). Qəm dəfinə camimey dəvadır; Tədbiri-qəm eyləmək rəzadır. F.. Dedilər: – İstə ləbindən dərdipünhanə dəva. S. Ə. Ş.. Dəva etmək – bax dava etmək («dava»da). Mən zaminəm ki, olmaya bir illət ilə fövt; Hər xəstəyə dəva edələr gər şərab ilə. S. Ə. Ş..